Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a neighboring place

  • 1 vicina

    vīcīnus, a, um, adj. [vicus], near, neighboring, in the neighborhood or vicinity.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj. (mostly poet.; cf.:

    contiguus, finitimus): taberna,

    Hor. Ep. 1, 14, 24:

    silva,

    id. C. 3, 29, 39:

    oppidum,

    id. Epod. 5, 44:

    urbes,

    id. A. P. 66; Verg. G. 1, 510:

    sedes astris,

    id. A. 5, 759:

    caelo Olympum,

    Tib. 4, 1, 131:

    heu quam vicina est ultima terra mihi!

    Ov. Tr. 3, 4, 52:

    bellum,

    Liv. 1, 14, 6.— Poet.:

    jurgia,

    i.e. of neighbors, Hor. Ep. 2, 2, 171.—With gen.:

    ora vicina perusti aetheris,

    Luc. 9, 432.— Comp.:

    ni convexa foret (terra), parti vicinior esset,

    Ov. F. 6, 275.—
    B.
    Substt.
    1.
    vīcīnus, i, m., a neighbor (the predom. signif. of the word):

    Eutychus Tuus... vicinus proximus,

    Plaut. Merc. 2, 4, 7; so,

    proximus,

    Cic. Cat. 2, 10, 21; Dig. 50, 15, 4:

    ceteri finitimi ac vicini,

    Cic. Sull. 20, 58:

    vel tribules vel vicinos meos,

    id. Rosc. Am. 16, 47:

    si te interioribus vicinis tuis anteponis,

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    bonus sane vicinus,

    Hor. Ep. 2, 2, 132:

    vicine Palaemon,

    Verg. E. 3, 53.—
    b.
    Transf., of time, a contemporary: Tertullianus vicinus eorum temporum, Hier. Script. Eccl. Luc.—
    2.
    vīcīna, ae, f., a neighbor:

    ego huc transeo in proximum ad meam vicinam,

    Plaut. Cas. 2, 1, 2; 3, 3, 16; Ter. And. 1, 1, 78; id. Hec. 4, 4, 98; Quint. 5, 11, 28; Hor. C. 3, 19, 24.—With gen.:

    Fides in Capitolio vicina Jovis,

    Cic. Off. 3, 29, 104:

    anus vicina loci,

    Ov. F. 6, 399.—
    3.
    vīcīnum, i, n., a neighboring place, the neighborhood, vicinity (mostly post-Aug.):

    stellae in vicino terrae,

    Plin. 2, 16, 13, § 68; so,

    in vicino,

    id. 6, 26, 30, § 122; Cels. 2, 6 fin.; Sen. Brev. Vit. 15, 3:

    ex (e) vicino,

    Col. 7, 2, 4; Plin. 23, 8, 75, § 145.— Plur.:

    amnis rigans vicina,

    Plin. 6, 18, 22, § 65; Ov. M. 1, 573.—With gen.:

    in Syriae vicina pervenire,

    Plin. 16, 32, 59, § 135.—
    II.
    Trop., nearly resembling in quality or nature, like, similar, kindred, allied (class.):

    dialecticorum scientia vicina et finitima eloquentiae,

    Cic. Or. 32, 113:

    vicina praedictae, sed amplior virtus,

    Quint. 8, 3, 83:

    in his rebus, quibus nomina sua sunt, vicinis potius uti,

    id. 8, 6, 35:

    vicina virtutibus vitia,

    id. 8, 3, 7: quod est hupoptôsei vicinum, id. 9, 2, 58:

    odor croco vicinus est,

    Plin. 21, 9, 29, § 53; cf. id. 21, 18, 69, § 115:

    cui vicinum est, non negare quod obicitur,

    Quint. 6, 3, 81.— Comp.:

    ferrum molle plumboque vicinius,

    Plin. 34, 14, 41, § 143.—
    b.
    Absol.:

    non ex eodem sed ex diverso vicinum accipitur,

    Quint. 9, 3, 68:

    multum ab amethysto distat hyacinthos, tamen e vicino descendens,

    Plin. 37, 9, 41, § 125 (al. ab vicino tamen colore descendens).—Hence, adv.: vīcīnē, in the neighborhood, near by (late Lat.): (fluvius) quantum crescit aquis, pisces vicinius offert, nearer by, Ven. Carm. 3, 12, 11:

    vicinissime frui,

    Aug. Doctr. Chr. 1, 33 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > vicina

  • 2 vicinum

    vīcīnus, a, um, adj. [vicus], near, neighboring, in the neighborhood or vicinity.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj. (mostly poet.; cf.:

    contiguus, finitimus): taberna,

    Hor. Ep. 1, 14, 24:

    silva,

    id. C. 3, 29, 39:

    oppidum,

    id. Epod. 5, 44:

    urbes,

    id. A. P. 66; Verg. G. 1, 510:

    sedes astris,

    id. A. 5, 759:

    caelo Olympum,

    Tib. 4, 1, 131:

    heu quam vicina est ultima terra mihi!

    Ov. Tr. 3, 4, 52:

    bellum,

    Liv. 1, 14, 6.— Poet.:

    jurgia,

    i.e. of neighbors, Hor. Ep. 2, 2, 171.—With gen.:

    ora vicina perusti aetheris,

    Luc. 9, 432.— Comp.:

    ni convexa foret (terra), parti vicinior esset,

    Ov. F. 6, 275.—
    B.
    Substt.
    1.
    vīcīnus, i, m., a neighbor (the predom. signif. of the word):

    Eutychus Tuus... vicinus proximus,

    Plaut. Merc. 2, 4, 7; so,

    proximus,

    Cic. Cat. 2, 10, 21; Dig. 50, 15, 4:

    ceteri finitimi ac vicini,

    Cic. Sull. 20, 58:

    vel tribules vel vicinos meos,

    id. Rosc. Am. 16, 47:

    si te interioribus vicinis tuis anteponis,

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    bonus sane vicinus,

    Hor. Ep. 2, 2, 132:

    vicine Palaemon,

    Verg. E. 3, 53.—
    b.
    Transf., of time, a contemporary: Tertullianus vicinus eorum temporum, Hier. Script. Eccl. Luc.—
    2.
    vīcīna, ae, f., a neighbor:

    ego huc transeo in proximum ad meam vicinam,

    Plaut. Cas. 2, 1, 2; 3, 3, 16; Ter. And. 1, 1, 78; id. Hec. 4, 4, 98; Quint. 5, 11, 28; Hor. C. 3, 19, 24.—With gen.:

    Fides in Capitolio vicina Jovis,

    Cic. Off. 3, 29, 104:

    anus vicina loci,

    Ov. F. 6, 399.—
    3.
    vīcīnum, i, n., a neighboring place, the neighborhood, vicinity (mostly post-Aug.):

    stellae in vicino terrae,

    Plin. 2, 16, 13, § 68; so,

    in vicino,

    id. 6, 26, 30, § 122; Cels. 2, 6 fin.; Sen. Brev. Vit. 15, 3:

    ex (e) vicino,

    Col. 7, 2, 4; Plin. 23, 8, 75, § 145.— Plur.:

    amnis rigans vicina,

    Plin. 6, 18, 22, § 65; Ov. M. 1, 573.—With gen.:

    in Syriae vicina pervenire,

    Plin. 16, 32, 59, § 135.—
    II.
    Trop., nearly resembling in quality or nature, like, similar, kindred, allied (class.):

    dialecticorum scientia vicina et finitima eloquentiae,

    Cic. Or. 32, 113:

    vicina praedictae, sed amplior virtus,

    Quint. 8, 3, 83:

    in his rebus, quibus nomina sua sunt, vicinis potius uti,

    id. 8, 6, 35:

    vicina virtutibus vitia,

    id. 8, 3, 7: quod est hupoptôsei vicinum, id. 9, 2, 58:

    odor croco vicinus est,

    Plin. 21, 9, 29, § 53; cf. id. 21, 18, 69, § 115:

    cui vicinum est, non negare quod obicitur,

    Quint. 6, 3, 81.— Comp.:

    ferrum molle plumboque vicinius,

    Plin. 34, 14, 41, § 143.—
    b.
    Absol.:

    non ex eodem sed ex diverso vicinum accipitur,

    Quint. 9, 3, 68:

    multum ab amethysto distat hyacinthos, tamen e vicino descendens,

    Plin. 37, 9, 41, § 125 (al. ab vicino tamen colore descendens).—Hence, adv.: vīcīnē, in the neighborhood, near by (late Lat.): (fluvius) quantum crescit aquis, pisces vicinius offert, nearer by, Ven. Carm. 3, 12, 11:

    vicinissime frui,

    Aug. Doctr. Chr. 1, 33 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > vicinum

  • 3 vicinus

    vīcīnus, a, um, adj. [vicus], near, neighboring, in the neighborhood or vicinity.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj. (mostly poet.; cf.:

    contiguus, finitimus): taberna,

    Hor. Ep. 1, 14, 24:

    silva,

    id. C. 3, 29, 39:

    oppidum,

    id. Epod. 5, 44:

    urbes,

    id. A. P. 66; Verg. G. 1, 510:

    sedes astris,

    id. A. 5, 759:

    caelo Olympum,

    Tib. 4, 1, 131:

    heu quam vicina est ultima terra mihi!

    Ov. Tr. 3, 4, 52:

    bellum,

    Liv. 1, 14, 6.— Poet.:

    jurgia,

    i.e. of neighbors, Hor. Ep. 2, 2, 171.—With gen.:

    ora vicina perusti aetheris,

    Luc. 9, 432.— Comp.:

    ni convexa foret (terra), parti vicinior esset,

    Ov. F. 6, 275.—
    B.
    Substt.
    1.
    vīcīnus, i, m., a neighbor (the predom. signif. of the word):

    Eutychus Tuus... vicinus proximus,

    Plaut. Merc. 2, 4, 7; so,

    proximus,

    Cic. Cat. 2, 10, 21; Dig. 50, 15, 4:

    ceteri finitimi ac vicini,

    Cic. Sull. 20, 58:

    vel tribules vel vicinos meos,

    id. Rosc. Am. 16, 47:

    si te interioribus vicinis tuis anteponis,

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    bonus sane vicinus,

    Hor. Ep. 2, 2, 132:

    vicine Palaemon,

    Verg. E. 3, 53.—
    b.
    Transf., of time, a contemporary: Tertullianus vicinus eorum temporum, Hier. Script. Eccl. Luc.—
    2.
    vīcīna, ae, f., a neighbor:

    ego huc transeo in proximum ad meam vicinam,

    Plaut. Cas. 2, 1, 2; 3, 3, 16; Ter. And. 1, 1, 78; id. Hec. 4, 4, 98; Quint. 5, 11, 28; Hor. C. 3, 19, 24.—With gen.:

    Fides in Capitolio vicina Jovis,

    Cic. Off. 3, 29, 104:

    anus vicina loci,

    Ov. F. 6, 399.—
    3.
    vīcīnum, i, n., a neighboring place, the neighborhood, vicinity (mostly post-Aug.):

    stellae in vicino terrae,

    Plin. 2, 16, 13, § 68; so,

    in vicino,

    id. 6, 26, 30, § 122; Cels. 2, 6 fin.; Sen. Brev. Vit. 15, 3:

    ex (e) vicino,

    Col. 7, 2, 4; Plin. 23, 8, 75, § 145.— Plur.:

    amnis rigans vicina,

    Plin. 6, 18, 22, § 65; Ov. M. 1, 573.—With gen.:

    in Syriae vicina pervenire,

    Plin. 16, 32, 59, § 135.—
    II.
    Trop., nearly resembling in quality or nature, like, similar, kindred, allied (class.):

    dialecticorum scientia vicina et finitima eloquentiae,

    Cic. Or. 32, 113:

    vicina praedictae, sed amplior virtus,

    Quint. 8, 3, 83:

    in his rebus, quibus nomina sua sunt, vicinis potius uti,

    id. 8, 6, 35:

    vicina virtutibus vitia,

    id. 8, 3, 7: quod est hupoptôsei vicinum, id. 9, 2, 58:

    odor croco vicinus est,

    Plin. 21, 9, 29, § 53; cf. id. 21, 18, 69, § 115:

    cui vicinum est, non negare quod obicitur,

    Quint. 6, 3, 81.— Comp.:

    ferrum molle plumboque vicinius,

    Plin. 34, 14, 41, § 143.—
    b.
    Absol.:

    non ex eodem sed ex diverso vicinum accipitur,

    Quint. 9, 3, 68:

    multum ab amethysto distat hyacinthos, tamen e vicino descendens,

    Plin. 37, 9, 41, § 125 (al. ab vicino tamen colore descendens).—Hence, adv.: vīcīnē, in the neighborhood, near by (late Lat.): (fluvius) quantum crescit aquis, pisces vicinius offert, nearer by, Ven. Carm. 3, 12, 11:

    vicinissime frui,

    Aug. Doctr. Chr. 1, 33 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > vicinus

  • 4 vicinum

    neighborhood, neighboring place, vicinity (of)

    Latin-English dictionary > vicinum

  • 5 subicio

    sūb-ĭcĭo (less correctly subjĭcĭo; post-Aug. sometimes sŭb-), jēci, jectum, 3, v. a. [sub-jacio].
    I.
    Lit., to throw, lay, place, or bring under or near (cf. subdo); in all senses construed with acc. and dat., or with acc. and sub and acc.; not with sub and abl. (v. Madvig. ad Cic. Fin. 2, 15, 48; cf. II. B. 2. infra).
    A.
    In gen.: si parum habet lactis mater, ut subiciat (agnum) sub alterius mammam. Varr. R. R. 2, 1, 20:

    manum ventri et sub femina (boum),

    Col. 6, 2, 6: nonnulli inter carros rotasque mataras ac tragulas subiciebant, discharged their javelins and darts below, i. e. between the wagons and the wheels, Caes. B. G. 1, 26:

    biremes, subjectis scutulis, subduxit,

    id. B. C. 3, 40:

    ligna et sarmenta circumdare ignemque circum subicere coeperunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; cf.:

    ignes tectis ac moenibus,

    id. Cat. 3, 1, 2:

    ignem,

    id. Rab. Post. 6, 13; Auct. B. Afr. 87, 1; 91, 3; Ov. M. 1, 229 al.:

    faces,

    Cic. Mil. 35, 98; Vell. 2, 48, 3; Val. Max. 5, 5, 4:

    bracchia pallae,

    Ov. M. 3, 167:

    eburnea collo Bracchia,

    id. Am. 3, 7, 7:

    scuto sinistram, Canitiem galeae,

    id. Tr. 4, 1, 74:

    laxiorem sinum sinistro bracchio,

    Quint. 11, 3, 146:

    umeros lecto,

    Val. Max. 4, 1, 12:

    pallium togae,

    id. 2, 2, 2:

    ova gallinis,

    Plin. 18, 26, 62, § 231; 10, 59, 79, § 161:

    cum tota se luna sub orbem solis subjecisset,

    Cic. Rep. 1, 16:

    ossa subjecta corpori,

    id. N. D. 2, 55, 139 et saep:

    sub aspectum omnium rem subicit,

    Auct. Her. 4, 47, 60:

    res sub oculos,

    Quint. 8, 6, 19:

    aliquid oculis,

    Cic. Or. 40, 139; Liv. 3, 69; Quint. 2, 18, 2:

    oves sub umbriferas rupes,

    to place near, close to, Varr. R. R. 2, 2, 11:

    castris legiones,

    Caes. B. C. 3, 56:

    aciem suam castris Scipionis,

    id. ib. 3, 37:

    se iniquis locis,

    id. ib. 3, 85:

    terram ferro,

    to throw up with the share, to plough up, Cic. Leg. 2, 18, 45 Moser N. cr.: corpora saltu Subiciunt in equos, throw up, i. e. mount, Verg. A. 12, 288:

    pavidum regem in equum,

    to set, Liv. 31, 37:

    me e postremo in tertium locum esse subjectum,

    have been brought, Cic. Toga Cand. Fragm. p. 522 Orell.: copias integras vulneratis defessisque subiciebat, i. e. put in the place of, substituted, Auct. B. Alex. 26, 2.—Hence ( poet.): se subicere, to mount, grow:

    quantum vere novo viridis se subicit alnus,

    shoots up, Verg. E. 10, 74:

    laurus Parva sub ingenti matris se subicit umbrā,

    id. G. 2, 19 Forbig. ad loc.—
    B.
    In partic.
    1.
    To hand to, supply:

    cum ei libellum malus poëta de populo subjecisset,

    Cic. Arch. 10, 25:

    ipse manu subicit gladios ac tela ministrat,

    Luc. 7, 574.—
    2.
    To substitute false for true; to forge, counterfeit (syn.:

    suppono, substituo): testamenta,

    Cic. Phil. 14, 3, 7:

    testamentum mariti,

    Quint. 9, 2, 73:

    locupleti falsum testamentum,

    Val. Max. 9, 4, 1:

    partum,

    Dig. 25, 4, 1 fin.:

    falsum aliquid,

    Quint. 12, 3, 3:

    aes pro auro in pignore dando,

    Dig. 13, 7, 36:

    fratrem suum,

    Just. 1, 9.—
    3.
    To suborn:

    subicitur L. Metellus ab inimicis Caesaris, qui hanc rem distrahat,

    Caes. B. C. 1, 33:

    testes frequenter subici ab adversario solent,

    Quint. 5, 7, 12:

    suspitione subjecti petitoris non carebit,

    id. 4, 2, 96.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.
    1.
    To submit, subject:

    ea quae sub sensus subjecta sunt,

    Cic. Ac. 2, 23, 74:

    res, quae subjectae sunt sensibus,

    id. Fin. 5, 12, 36; id. Ac. 1, 8, 31:

    cogitationi aliquid subicere,

    submit, id. Clu. 2, 6; Quint. 5, 12, 13;

    ait (Epicurus), eos neque intellegere neque videre, sub hanc vocem honestatis quae sit subicienda sententia,

    i. e. what meaning is to be attributed to it, Cic. Fin. 2, 15, 48 B. and K.; Madvig. ad loc.; cf.:

    huic verbo (voluptas) omnes qui Latine sciunt duas res subiciunt, laetitiam in animo, commotionem suavem jucunditatis in corpore,

    id. ib. 2, 4, 13:

    dico eum non intellegere interdum, quid sonet haec vox voluptatis, id est, quae res huic voci subiciatur,

    id. ib. 2, 2, 6; cf.: quaeritur, quae res ei (nomini) subicienda sit, Quint. 7, 3, 4.—
    2.
    To substitute:

    mutata, in quibus pro verbo proprio subicitur aliud, quod idem significet,

    Cic. Or. 27, 92; so Quint. 3, 6, 28:

    aliud pro eo, quod neges,

    id. 6, 3, 74 et saep.—
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn., to place under, to make subject, to subject:

    subiciunt se homines imperio alterius et potestati,

    i. e. submit, Cic. Off. 2, 6, 22; cf. Caes. B. G. 7, 1:

    exteras gentes servitio,

    Liv. 26, 49:

    Albius et Atrius quibus vos subjecistis,

    id. 28, 28, 9:

    ut alter alterius imperio subiceretur,

    id. 28, 21, 9:

    gentem suam dicioni nostrae,

    Tac. A. 13, 55; Curt. 8, 1, 37; cf.:

    Gallia securibus subjecta,

    Caes. B. G. 7, 77:

    omnia praeter eam (virtutem) subjecta, sunt sub fortunae dominationem,

    Auct. Her. 4, 17, 24:

    nos sub eorum potestatem,

    id. 2, 31, 50:

    matribus familias sub hostilem libidinem subjectis,

    id. 4, 8, 12:

    sub aspectus omnium rem subjecit,

    id. 4, 47, 60; cf.:

    deos penatis subjectos esse libidini tribuniciae,

    Cic. Dom. 40, 106:

    populum senatui,

    Val. Max. 8, 9, 1:

    si virtus subjecta sub varios incertosque casus famula fortunae est,

    Cic. Tusc. 5, 1, 2:

    id quod sub eam vim subjectum est,

    id. Top. 15, 58:

    cujus victus vestitusque necessarius sub praeconem subjectus est,

    id. Quint. 15, 49 B. and K.:

    bona civium voci praeconis,

    id. Off. 2, 23. 83;

    for which, simply reliquias spectaculorum,

    to expose for sale, Suet. Calig. 38; so,

    delatores,

    id. Tit. 8:

    hiemi navigationem,

    to subject, expose, Caes. B. G. 4, 36:

    domum periculo,

    Quint. 7, 1, 53:

    scelus fraudemque nocentis odio civium,

    Cic. de Or. 1, 46, 202:

    fortunas innocentium fictis auditionibus,

    id. Planc. 23, 56:

    aliquid calumniae,

    Liv. 38, 48.—
    2.
    To subject or subordinate a particular to a general, to range or treat it under, append it to, etc.; in the pass., to be ranged under or comprised in any thing:

    quattuor partes, quae subiciuntur sub vocabulum recti,

    Auct. Her. 3, 4, 7 B. and K.:

    unum quodque genus exemplorum sub singulos artis locos subicere,

    id. 4, 2, 3; cf. with dat.:

    formarum certus est numerus, quae cuique generi subiciantur,

    Cic. Top. 8, 33:

    qui vocabulum sive appellationem nomini subjecerunt tamquam speciem ejus,

    Quint. 1, 4, 20; cf.:

    sub metum subjecta sunt pigritia, pudor, terror, etc.,

    Cic. Tusc. 4, 7, 16; 4, 8, 19; Quint. 3, 5, 1:

    fas, justum, etc.... subici possunt honestati,

    id. 3, 8, 26:

    dicere apte plerique ornatui subiciunt,

    id. 1, 5, 1 et saep.—
    3.
    To place under in succession or order, in speaking or writing, i. e. to place after, let follow, affix, annex, append, subjoin (cf.:

    addo, adicio): post orationis figuras tertium quendam subjecit locum,

    Quint. 9, 1, 36:

    longis (litteris) breves subicere,

    id. 9, 4, 34:

    B litterae absonam et ipsam S subiciendo,

    id. 12, 10, 32:

    narrationem prooemio,

    id. 4, 2, 24; cf. id. 5, 13, 59:

    cur sic opinetur, rationem subicit,

    adds, subjoins, Cic. Div. 2, 50, 104:

    quod subicit, Pompeianos esse a Sullā impulsos, etc.,

    id. Sull. 21, 60:

    a quibusdam senatoribus subjectum est,

    Liv. 29, 15, 1:

    subicit Scrofa: De formā culturae hoc dico, etc.,

    Varr. R. R. 1, 7, 2:

    non exspectare responsum et statim subicere, etc.,

    Quint. 9, 2, 15:

    edicto subjecisti, quid in utrumque vestrum esset impensum,

    Plin. Pan. 20, 5 et saep.:

    vix pauca furenti Subicio,

    i. e. answer, reply, Verg. A. 3, 314.—
    4.
    To comprehend under, collect or embrace in:

    per quam res disperse et diffuse dictae unum sub aspectum subiciuntur,

    Cic. Inv. 1, 52, 98.—
    5.
    To bring forward, propose, adduce; to bring to mind, prompt, suggest, etc.:

    si meministi id, quod olim dictum est, subice,

    Ter. Phorm. 2, 3, 40 Ruhnk.; cf.:

    cupio mihi ab illo subici, si quid forte praetereo,

    Cic. Verr. 2, 5, 10, § 25:

    subiciens, quid dicerem,

    id. Fl. 22, 53:

    quae dolor querentibus subicit,

    Liv. 3, 48; 45, 18:

    nec tibi subiciet carmina serus amor,

    Prop. 1, 7, 20:

    spes est Peliā subjecta creatis,

    Ov. M. 7, 304.—Hence, sub-jectus, a, um, P. a.
    A.
    Of places, lying under or near, bordering upon, neighboring, adjacent:

    alter (cingulus terrae) subjectus aquiloni,

    Cic. Rep. 6, 20:

    Heraclea, quae est subjecta Candaviae,

    Caes. B. C. 3, 79:

    Ossa,

    Ov. M. 1, 155:

    rivus castris Scipionis subjectus,

    Caes. B. C. 3, 37:

    subjectus viae campus,

    Liv. 2, 38: Armenia subjecta suo regno (opp. Cappadocia longius remota), Auct. B. Alex. 35, 2; 28, 3: genae deinde ab inferiore parte tutantur subjectae, Cic. N. D. 2, 57, 143.—
    B.
    (Acc. to II. B. 1.) Subjected, subject:

    si quidem Ea (natura deorum) subjecta est ei necessitati,

    Cic. N. D. 2, 30, 77:

    servitio,

    Liv. 26, 49, 8:

    subjectior in diem et horam Invidiae,

    exposed, Hor. S. 2, 6, 47:

    ancipiti fortunae,

    Val. Max. 7, 2, ext. 2:

    species, quae sunt generi subjectae,

    subordinate, Quint. 5, 10, 57:

    tum neque subjectus solito nec blandior esto,

    submissive, Ov. A. A. 2, 411; cf.:

    parcere subjectis et debellare superbos,

    Verg. A. 6, 853.— Subst.: sub-jectus, i, m., an inferior, subject:

    (vilicus), qui, quid aut qualiter faciendum sit, ab subjecto discit,

    Col. 1, 2, 4; 11, 1, 25:

    Mithridates ab omnibus subjectis singula exquirens, etc.,

    Plin. 25, 2, 3, § 7.—
    C.
    In the later philos. and gram. lang.: subjec-tum, i, n. (sc. verbum), that which is spoken of, the foundation or subject of a proposition:

    omne quicquid dicimus aut subjectum est aut de subjecto aut in subjecto est. Subjectum est prima substantia, quod ipsum nulli accidit alii inseparabiliter, etc.,

    Mart. Cap. 4, § 361; App. Dogm. Plat. 3, p. 34, 4 et saep.—
    * Adv.: subjectē (cf. B. supra), humbly, submissively:

    haec quam potest demississime et subjectissime exponit,

    Caes. B. C. 1, 84 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > subicio

  • 6 accola

    accŏla, ae, c. [accolo], a dweller by or near a place, a neighbor ( incola, one who dwells in a place):

    optati cives, populares, incolae, accolae, advenae,

    Plaut. Aul. 3, 1, 1:

    pastor accola ejus loci,

    Liv. 1, 7, 5; 37, 53; Tac. A. 2, 68; Verg. A. 7, 729 al.:

    accolae Cereris,

    i. e. dwellers at her temple, Cic. Verr. 2, 4, 50, § 111.—In Tacitus, adj., of the tributary streams of the Tiber: Tiberim accolis fluviis orbatum, the neighboring rivers, A. 1, 79. (The Vulg. uses this word in the sense of incola: accola in terra, Psa. 104, 23; Act. 7, 6: terrae, Lev. 18, 27.)

    Lewis & Short latin dictionary > accola

  • 7 adjaceo

    ad-jăcĕo, cŭi, no sup., 2, v. n., to lie at or near, to be contiguous to, to border upon (most freq. used of the geog. position of a place).—Constr. with dat., acc., ad, or absol. (in the histt. very freq.).—
    (α).
    With dat.:

    Tuscus ager Romano adjacet,

    Liv. 2, 49, 9;

    mari,

    id. 26, 42, 4; Plin. 6, 17, 21, § 56; Front. Strat. 3, 9, 5:

    cum Romani adjacerent vallo,

    Tac. A. 1, 65:

    munitionibus,

    id. ib. 4, 48:

    adjacet undis moles,

    Ov. M. 11, 729:

    quae adjacent torrenti Jeboc,

    Vulg. Deut. 2, 37.— Trop.:

    velle adjacet mihi,

    Vulg. Rom. 7, 18; 7, 21.—
    (β).
    With acc.:

    gentes, quae mare illud adjacent,

    Nep. Tim. 2, 1:

    Etruriam,

    Liv. 7, 12, 6 (v. Alschefski and Weissenb. ad h. l.).—
    (γ).
    With ad:

    ad Syrtim,

    Mel. 1, 7, 2; so perh. also Caes. B. G. 6, 33, 2: quae (regio) ad Aduatucos adjacet (for the lect. vulg. Aduatucos or Aduatucis), and id. B. C. 2, 1; v. adigo fin.
    (δ).
    Absol.:

    adjacet (via) et mollior et magis trita,

    Quint. 1, 6, 22:

    adjacente Tiberi,

    Tac. H. 2, 93; so,

    adjacentes populi, i. q. propinqui,

    contiguous, neighboring, Tac. A. 13, 55.—And adjăcentĭa, ium, n., the adjoining country:

    lacum in adjacentia erupturum,

    Tac. A. 1, 79; 5, 14:

    projecto nitore adjacentia inlustrare,

    Plin. 37, 9, 52, § 137.

    Lewis & Short latin dictionary > adjaceo

  • 8 propinqua

    prŏpinquus, a, um, adj. [prope], near, neighboring (class.).
    I.
    Lit., of place:

    rus,

    Ter. Eun. 5, 5, 1:

    loca,

    Sall. J. 12, 2; 48, 4:

    nimium propinquus Sol,

    Hor. C. 1, 22, 21:

    propinquum praedium,

    Cic. Rosc. Am. 46, 133:

    provinciae,

    id. Phil. 11, 13, 34: insulae propinquae inter se, Sall. Fragm. ap. Non. 495, 33.—With gen.:

    in propinquis urbis montibus,

    Nep. Hann. 5, 1:

    ex propinquis itineris locis,

    Liv. 6, 25, 7 (al. itineri). — Comp.:

    exsilium paulo propinquius,

    Ov. Tr. 4, 4, 51.— Subst.: prŏpinquum, i, n., neighborhood, vicinity:

    ex propinquo cognoscere,

    from being in the neighborhood, Liv. 25, 13; 22, 33, 4; 44, 3, 8:

    ex propinquo aspicio,

    id. 28, 44:

    consulis castra in propinquo sunt,

    id. 24, 38 fin.; 25, 15, 8.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of time, near, at hand, not far off:

    propinqua partitudo,

    Plaut. Aul. 1, 1, 36:

    reditus,

    Cic. Att. 9, 15, 3:

    mors, id. Div, 1, 30, 65: spes,

    Liv. 28, 25: vespera, Tac. A. [p. 1470] 15, 60.—
    B.
    Near in resemblance, resembling, similar, like:

    motus finitimi et propinqui his animi perturbationibus,

    Cic. de Or. 2, 44, 185:

    significatio,

    Gell. 6, 16, 11.—
    C.
    Near in relationship or connection, kindred, related:

    tibi genere propinqui,

    Sall. J. 10, 3; Verg. A. 2, 86; Suet. Ner. 3.— Subst.: prŏpinquus, i, m., a relation, relative, kinsman (syn.:

    affinis, agnatus): societas propinquorum,

    Cic. Off. 1, 17, 53:

    tot propinqui cognatique,

    id. Rosc. Am. 34, 96:

    propinquus et amicus,

    id. Off. 1, 18, 59:

    propinqui ceteri,

    Sall. J. 14, 15:

    aequabiliter in longinquos, in propinquos,

    Cic. Mil. 28, 76; id. Fin. 5, 23, 67; id. Planc. 12, 29; Hor. S. 2, 3, 218; 1, 1, 83.—In fem.: prŏ-pinqua, ae, a female relative, kinswoman:

    virgo Vestalis hujus propinqua et necessaria,

    Cic. Mur. 35, 73.—Hence, adv.: prŏ-pinquē, near, at hand, hard by (ante- and post-class.):

    adest propinque,

    Plaut. Truc. 2, 6, 18; 2, 7, 21; Front. Ep. ad Anton. 2, 2 Mai.

    Lewis & Short latin dictionary > propinqua

  • 9 propinquum

    prŏpinquus, a, um, adj. [prope], near, neighboring (class.).
    I.
    Lit., of place:

    rus,

    Ter. Eun. 5, 5, 1:

    loca,

    Sall. J. 12, 2; 48, 4:

    nimium propinquus Sol,

    Hor. C. 1, 22, 21:

    propinquum praedium,

    Cic. Rosc. Am. 46, 133:

    provinciae,

    id. Phil. 11, 13, 34: insulae propinquae inter se, Sall. Fragm. ap. Non. 495, 33.—With gen.:

    in propinquis urbis montibus,

    Nep. Hann. 5, 1:

    ex propinquis itineris locis,

    Liv. 6, 25, 7 (al. itineri). — Comp.:

    exsilium paulo propinquius,

    Ov. Tr. 4, 4, 51.— Subst.: prŏpinquum, i, n., neighborhood, vicinity:

    ex propinquo cognoscere,

    from being in the neighborhood, Liv. 25, 13; 22, 33, 4; 44, 3, 8:

    ex propinquo aspicio,

    id. 28, 44:

    consulis castra in propinquo sunt,

    id. 24, 38 fin.; 25, 15, 8.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of time, near, at hand, not far off:

    propinqua partitudo,

    Plaut. Aul. 1, 1, 36:

    reditus,

    Cic. Att. 9, 15, 3:

    mors, id. Div, 1, 30, 65: spes,

    Liv. 28, 25: vespera, Tac. A. [p. 1470] 15, 60.—
    B.
    Near in resemblance, resembling, similar, like:

    motus finitimi et propinqui his animi perturbationibus,

    Cic. de Or. 2, 44, 185:

    significatio,

    Gell. 6, 16, 11.—
    C.
    Near in relationship or connection, kindred, related:

    tibi genere propinqui,

    Sall. J. 10, 3; Verg. A. 2, 86; Suet. Ner. 3.— Subst.: prŏpinquus, i, m., a relation, relative, kinsman (syn.:

    affinis, agnatus): societas propinquorum,

    Cic. Off. 1, 17, 53:

    tot propinqui cognatique,

    id. Rosc. Am. 34, 96:

    propinquus et amicus,

    id. Off. 1, 18, 59:

    propinqui ceteri,

    Sall. J. 14, 15:

    aequabiliter in longinquos, in propinquos,

    Cic. Mil. 28, 76; id. Fin. 5, 23, 67; id. Planc. 12, 29; Hor. S. 2, 3, 218; 1, 1, 83.—In fem.: prŏ-pinqua, ae, a female relative, kinswoman:

    virgo Vestalis hujus propinqua et necessaria,

    Cic. Mur. 35, 73.—Hence, adv.: prŏ-pinquē, near, at hand, hard by (ante- and post-class.):

    adest propinque,

    Plaut. Truc. 2, 6, 18; 2, 7, 21; Front. Ep. ad Anton. 2, 2 Mai.

    Lewis & Short latin dictionary > propinquum

  • 10 propinquus

    prŏpinquus, a, um, adj. [prope], near, neighboring (class.).
    I.
    Lit., of place:

    rus,

    Ter. Eun. 5, 5, 1:

    loca,

    Sall. J. 12, 2; 48, 4:

    nimium propinquus Sol,

    Hor. C. 1, 22, 21:

    propinquum praedium,

    Cic. Rosc. Am. 46, 133:

    provinciae,

    id. Phil. 11, 13, 34: insulae propinquae inter se, Sall. Fragm. ap. Non. 495, 33.—With gen.:

    in propinquis urbis montibus,

    Nep. Hann. 5, 1:

    ex propinquis itineris locis,

    Liv. 6, 25, 7 (al. itineri). — Comp.:

    exsilium paulo propinquius,

    Ov. Tr. 4, 4, 51.— Subst.: prŏpinquum, i, n., neighborhood, vicinity:

    ex propinquo cognoscere,

    from being in the neighborhood, Liv. 25, 13; 22, 33, 4; 44, 3, 8:

    ex propinquo aspicio,

    id. 28, 44:

    consulis castra in propinquo sunt,

    id. 24, 38 fin.; 25, 15, 8.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of time, near, at hand, not far off:

    propinqua partitudo,

    Plaut. Aul. 1, 1, 36:

    reditus,

    Cic. Att. 9, 15, 3:

    mors, id. Div, 1, 30, 65: spes,

    Liv. 28, 25: vespera, Tac. A. [p. 1470] 15, 60.—
    B.
    Near in resemblance, resembling, similar, like:

    motus finitimi et propinqui his animi perturbationibus,

    Cic. de Or. 2, 44, 185:

    significatio,

    Gell. 6, 16, 11.—
    C.
    Near in relationship or connection, kindred, related:

    tibi genere propinqui,

    Sall. J. 10, 3; Verg. A. 2, 86; Suet. Ner. 3.— Subst.: prŏpinquus, i, m., a relation, relative, kinsman (syn.:

    affinis, agnatus): societas propinquorum,

    Cic. Off. 1, 17, 53:

    tot propinqui cognatique,

    id. Rosc. Am. 34, 96:

    propinquus et amicus,

    id. Off. 1, 18, 59:

    propinqui ceteri,

    Sall. J. 14, 15:

    aequabiliter in longinquos, in propinquos,

    Cic. Mil. 28, 76; id. Fin. 5, 23, 67; id. Planc. 12, 29; Hor. S. 2, 3, 218; 1, 1, 83.—In fem.: prŏ-pinqua, ae, a female relative, kinswoman:

    virgo Vestalis hujus propinqua et necessaria,

    Cic. Mur. 35, 73.—Hence, adv.: prŏ-pinquē, near, at hand, hard by (ante- and post-class.):

    adest propinque,

    Plaut. Truc. 2, 6, 18; 2, 7, 21; Front. Ep. ad Anton. 2, 2 Mai.

    Lewis & Short latin dictionary > propinquus

См. также в других словарях:

  • Place Ville-Marie — Infobox Skyscraper building name = Place Ville Marie | built = 1962 use = Office location = Montreal, Quebec Canada roof = 188 m (617 feet) top floor = antenna spire = floor count = 43 floor area = 95,922 m² (1,032,495.81 ft.²) elevator count =… …   Wikipedia

  • Bray Place — The Bray Place in Louisville, Kentucky refers to the early farmstead and home built in 1796 by Major Samuel E. Bray and his wife, Nancy Lyle Bray from Virginia. The 210 acres was granted by Thomas Jefferson (through William Fleming) to Bray as… …   Wikipedia

  • Grand Place — Infobox World Heritage Site WHS = Grand Place, Brussels imagecaption = The place at night with the flower carpet; Town Hall to the left. State Party = BEL Type = Cultural Criteria = ii, iv ID = 857 Region = Europe and North America Year = 1998… …   Wikipedia

  • Commission for the Determination of Place Names — Areas affected by the decisions of the Committee shown in dark yellow (Former Eastern Territories) and grey (Free City of Danzig) The Commission for the Determination of Place Names (Polish: Komisja Ustalania Nazw Miejscowości) was a commission… …   Wikipedia

  • Census-designated place — A census designated place (CDP) is a type of place (a concentration of population) identified by the United States Census Bureau for statistical purposes. CDPs are delineated for each decennial census as the statistical counterparts of… …   Wikipedia

  • Garfield Place Historic District — Infobox nrhp name = Garfield Place Historic District nrhp type = hd caption = Houses on Garfield Place, 2008 lat degrees = 41 lat minutes = 41 lat seconds = 53 lat direction = N long degrees = 73 long minutes = 55 long seconds = 46 long direction …   Wikipedia

  • Old Chiswell Place — U.S. National Register of Historic Places …   Wikipedia

  • public place — A place to which the general public has a right to resort; not necessarily a place devoted solely to the uses of the public, but a place which is in point of fact public rather than private, a place visited by many persons and usually accessible… …   Black's law dictionary

  • Exchange Place (Boston) — Infobox Skyscraper building name=Exchange Place location=53 State Street, Boston, Massachusetts roof=510 ft (155 m) floor count=40 built=1984 use=Office architect=WZMH Architects developer=Brookfield Properties CorporationExchange Place is a… …   Wikipedia

  • No Place Like Home (novel) — No Place Like Home   Author(s) Mary Higgins Clark …   Wikipedia

  • Robinsons Place Novaliches — infobox shopping mall shopping mall name = Robinsons Place Nova Market image width = caption = location = Quirino Highway, Novaliches, Quezon City, Metro Manila, Philippines opening date = 2001 developer = John Gokongwei manager = Robinsons Land… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»